پناه

به گرمای تنور گرفتار آمده ام ..

دام من خالیست  و من بر پنجره تنها

                                                       باز نشسته ام ..

کوچک و غریب در تلی از خاک نشسته و

بر امیدی پوچ افتاده

                             پناهی می جویم....

پیشانی زخم خورده ام از آوار مصیبت دیرین

دوات شقایق است...

خواجه و بامداد بر پهلویم و من به انتظار اشک

                                                                    می شمرم ، ثانیه ها را...

نارنجی

اکنون منم که در دل این خلوت و سکوت

ای شهر پر خروش ،

                             تو را یاد میکنم

دل بسته ام به او و تو او را عزیز دار

من با خیال او

                 دل خود شاد میکنم.

                                                                                        فروغ

نارنجی چای و

                 آتش سیگار و

                                   طلوع آفتاب

      روی سیاهی روزگار می رقصند

 تا تلخی چای و خلط سیگار

روی زیبا نارجی آفتاب را کم کنند..