گرما !

  ای سر و پایت سبز

 دستهایت را چون خاطره ایی سوزان ، در دستان عاشق من 

 [ بگذار 

 و لبانت را چون حسی گرم از هستی 

 به نوازش های لب های عاشق من بسپار  

 باد ما را با خود خواهد برد. 

                                                                                         ( فروغ فرخزاد )

        

 نوازش امواج دریا را 

 به باد مستی شراب می سپارم 

 تا لحظه هایی را 

 بی دقدقه ایی پرواز کنم ... 

 کنار ساحل مینشینم 

 تا ثانیه ها را از صدای پای قدم های زندگی خلوت کنم ... 

 ابرها می نوازند و دریا 

 بیش از پیش 

 وجد شور و مستی را  

 موج میکند ... 

 شن های ساحل 

 بازی آتشین خود را چنان می پیمایند 

 که مدی در راه نیست ... 

 لیک ماه

 از پس ابرهای خاکستری خیس 

 راه می گشاید بر دل دریا ... 

 تو کجایی ؟ 

 من 

 صدف های سپید را 

 میشمارم به یاد سپیدی و طنازی و رواق دیدگان سحر آلود تو ... 

 اینچنین 

 نغمه ملیح تورا 

 به فخر دریا می فروشم ... 

 دریــــــــــــــــــــــــــــــــــا .... 

                                                                                                ۱۳۸۸/۱/۸