گفتم از دیده چـو دورش سازام
بی گـــــــمان زودتر از دل برود
مــــرگ باید کـــه مـــــرا دریابد
ورنه دردیست که مشکل برود
فروغ
گرچه سکوت بلند ترین فریاد عالم است ،
ولی گوشم دیگر طاقت فریاد های تو را ندارد.
کمی با من حرف بزن....!!!
روح ام می لرزد از سکوت ات و باز هم تلاش من تیری بود به سنگ...!!
می رسد روزی که آیا مست نوای ات بلند فریاد زنم :
زهی عشق ، زهی عشق.....
۸۶/۶/۱۳
خود نمی دانم کـــه انـــدوهم ز چیست
زیر لــــــب گویم که خوش رفتم ز دست
هــــم زبــــانی نیست تــــا بر گویم اش
راز این انـــدوه وحشت بـــــــــار خویش
از من است این غم که بر جان من است
دیگر این خود کــــــرده را تــــدبیر نیست
(فروغ)
دوست ات دارم و نمی گــویم
تا غــــــرور ام کشد به بیماری
زانکه می دانم ایـن حقیقت را
که دگر دوســـــتم نمی داری
(سیمین)
لب هایم خشک و ترک خورده ،
آب نمی خواهد...
سرد و بی روح در تمنا...
جستجوی عبث اش اگر چشم داشت ،
اشک بود تا نمک سود کند زخم هایش را....
۸۶/۵/۱۴