کیمیاگر

از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر

کیمیاگر

از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر

جانم....

 

جانم می سوخت

هنگامی که می دیدم فاصله ها میهمانم شدند

         زیر باران رفتم

                     در شبی تار و مبهم

                                 با ناله های قطره های باران

 

هوا نمناک و خیس

           قطره ها باز هم به هوا می رفتند

                     هنگامی که بر جان داغ من می نشستند !!!

 

                                                                              این چه عشقی است !؟

                                                                                                 ۲۶ / ۱ / ۸۶

فریاد

 

کوتاهی بلندی آسمان از آسمان نیست

از بلندی کوتاهی روح ماست

 

و من بر بام آسمان فریاد خواهم زد ، بی مهری و ریای این دنیا را....

 

                                                                                                  ۱۵ / ۱ / ۸۶

 

این و در جواب یکی از دوستان نوشتم که آسمون براش کوچیک بود....

 

نمی دونم چرا تازگی یه جور دیگه شدم...!!!؟ نه...!؟

ابر

 

چه آرامش غریبی در ظاهر پاک این ابر هاست

 

جس دل کندن و رفتن تا آســـــمان ها را می دهد

 

                                                                     عطر خـــــــــاک برخاست !

افسوس بال هایم شکسته است....