راه زندگی !

              

چند گاهیست که نان ! 

در برم گرفته .. 

بی زمانی زندگی را در بر گرفته ..  

و چراغ مهربانی 

به فانوسی بدل گشته .. 

واقعیت 

بیش 

به بار نشسته و خودنمایی کرده .. 

چراغ خانه یی روشن شده ، 

و امید ادامه ی راه دیگری ، 

به بن بست رسیده .. 

لبخند خورشید 

دیگر جلوه ی میلاد ندارد .. ! 

شوق لبخند که  

روزها را برگ میزند به انتهای دفتر سرنوشت !؟ 

رب من 

درنما 

که کوچه بی حضور تو  

                                خاکستریست ... 

                                                                                              ۸۷/۸/۲۷ 

در جواب برادر بزرگم نوید می نویسم : 

روزی که فهمیدم عاشق شدم ، روزی بود که نوای جدایی شنیدم ! و نتوانستم 

که بپذیرم جدایی را ! 

هیچگاه احساس حسادت نکردم ، حتی زمانی که رقبایی داشتم ! 

و همیشه به خود می گفتم : 

من اگر عاشق باشم باید اول آرزوی خوشبختی برای کسی داشته باشم !  

حتی ، بدون حضور من ! 

که اگر جز این بود سرنوشتی جر پوچی و افتضاح نداشت !

و هیچگاه از آن عدول نکردم ، حتی زمانی که رقیبم رو در روی من ایستاده بود ! 

عشق یعنی ، قدم نهادن به فراتر از همه ی احساسات مادی ! 

برای من اینچنین بود و شاید برای دیگری ، چیز دیگری .... 

و عشق تنهای مرضیست که انسان از آن لذت می برد ! 

و خداوند بر روی زمین دیوانگان را آفرید تا خردمندان را شرمنده کند ! 

و عاشقی برای من ، مرضی دیوانه وار بود که از دست ..............   !!!! 

و اینچنین شد 

که راه زندگیم ، رنگی دیگر گرفت ....