رندان تشنه لب !

رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس 

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت 

 

  آن لانه ی کبوتر را دیدی ؟ 

  با همه ی آواره گی اش  

  خانه ایی دارد و کاشانه اش  

  بر فراز سیاهی شهر حسد می کارد در دلم ... 

  مرا کاشانه ایی نیست 

  حتی در سرمای بی عطوفتیه روزگار ، 

  که چون باز آیم ، 

  پشت قاب پنجره ی شهر ، 

  بنشینم و احوال شهر را بزیم ... 

                                                                                       (۸۷/۱۱/۲۶ ) 

   چند روز پیش اس ام اسی ( پیامک ! ) به دستم رسید در باب پرتاب  

ماهواره ی امید ایران به فضا ! و پس از آن باز هم و همچنین دوستان در 

دهکده نیز به فیضمان رساندند ! 

کاری به ماهواره ندارم !! 

حرفم چیز دیگه است ، اینکه داشتم فکر میکردم که تا به حال سابقه نداشته 

واسه یه دولت و کارهای که انجام میده اینقدر جک بسازن !!!!! 

میگن تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها ! 

آیا واقعآ نباید به چنین چیزی افتخار کرد !؟ البته می دونم که جواب اینه که 

 در حالی که مشکلات بزرگتری هست ، اینکار درست نیست ، اما من می خوام 

بگم که واقعآ چرا یه دولت باید اینقدر توسط مردمش مسخره بشه !!!؟ 

من علاقه ی زیادی به مباحث جامعه شناسی دارم و دوست دارم پی به دلیل 

این مسئله ببرم اونم از دیدگاه جامعه شناسی ! 

یه بار یادمه داشتم در مورد جک هایی که گفته میشه فکر میکردم که تازگی ها 

خیلی باید جک ها خنده دار باشه ( از هر موضوعی ) و تازگی داشته واسه 

شنونده که اون و به خنده وادار کنه ! در صورتی که قبلآ اینچنین نبوده ! 

دلیلش و پیش خودم اینجوری پیدا کردم : ما اینقدر سختی و مشکلات و مسائل 

پیچیده در روزمره داریم و اینها ما رو در خودشون غرق میکنن که ما به راحتی  

نمی تونیم لبخند حتی بزنیم !!!! 

جامعه ایی بس غمگین داریم !!!! 

بی اجازه ی آقای نیک آهنگ هم این کاریکاتور و اینجا میذارم که بخندین !