نزدیک یک سال پیش !

 همیشه دلم می خاست و دوست داشتم 

 تو سکوت بتونم حرف بزنم ! 

 زمان هایی تونستم 

  و لذتی که داشت 

 تولد آرزوی همراهی همیشگی بود 

 تا بتوانیم 

 با بال های سکوت پرواز کنیم . 

صبح ست دمی بر می گلرنگ زنیم 

وین شیشه ی نام و ننگ بر سنگ زنیم 

دست از امل دراز خود باز کشیم 

در زلف نگار و دامنش چنگ زنیم 

 خیام هم ، 

 چون به دریا نرسید ، با کوزه ی خود ، پرواز سکوت را تجربه کرد. 

 گاهی 

 کلماتی و یا جمله ایی 

  کتابی 

 نگاهی 

 شعری 

 داستانی 

 و یا حتی تصویری از مکانی 

 کلاسی 

 جلسه ایی و حتی فیلمی 

 خود 

 گویای هزار و یک شب است .... 

 هنگامی که از شلوغیه مفرط خیابان ها و مردم خسته می شوم ، 

 به دنبال کسی می گردم تا تنها لحظاتی را در سکوت با او باشم ! 

 هیهات که اکثرا 

 در آغوش تنهایی خیش 

 بغض خود را فرو می دهم که کسی ، 

 فریاد سکوت مرا نشنید ..... 

                                                                                      (اراجیف حقیقی من ) 

                                                                                            ۲۹ مهر ۱۳۸۸