نارنجی
اکنون منم که در دل این خلوت و سکوت
ای شهر پر خروش ،
تو را یاد میکنم
دل بسته ام به او و تو او را عزیز دار
من با خیال او
دل خود شاد میکنم.
فروغ
نارنجی چای و
آتش سیگار و
طلوع آفتاب
روی سیاهی روزگار می رقصند
تا تلخی چای و خلط سیگار
روی زیبا نارجی آفتاب را کم کنند..
w.jpg)
زمستان
در من و این همه ز من جـــــــدا
با منی دو دیده ات به سوی غیر
بهر مــن نمانده راه گــــفــتــــگو
تو نشــــسته گرم گفتگوی غیــر
زندگی شاید آن لحظه ی مسدودی است
که نگاه من
در نی نی چشمان تو
خود را ویران می سازد
و در این حسی است
که من آنرا
با ادراک ماه و دریافت ظلمت
خواهم آمیخت.
تو هیچ گاه پیش نرفتی
تو فرو رفتی
آه اگر راهی به دریایی ام بود
از فرو رفتن
چه پروایی ام بود
سهم من ژایین رفتن از یک پله ی متروک است
و به چیزی در پوسیدگی و غربت
واصل گشتن..
فروغ
ترسم
اگر
اینچنین غرق در باغ سکوت بمانم
تنها
قلم تواند شکفت
فریاد نجوا هایم را...
1.jpg)
به زودی....
اومدم که چیزی ننویسم و برم...!!!؟
اما نمی دونم چی ننویسم...!!!؟
دقیقآ ۱۵ روز دیگه تا سالگرد تنهاییم مونده...!!؟
دارم فکر میکنم ببینم چی کار می تونم بکنم...!؟
شما جای من بودین در سالگرد تنهاییتون چی کار میکردین...!؟
حتمآ بهم بگین....
ذهن نا آرام من ،
غوطه ور در مردابی عبث تقلا میکند !
و من خسته از تلاش در پی آرامش ،
فریاد میزنم ،
زیر آب ،
تا ثانیه های سکوت را رقم زنم....
۸۶ / ۹ /۶
سفر
چند روزی هست که می خوام یه چیزی بنویسم اما نمی دونم چی...!؟
الان هم دفترم و گذاشتم جلوم اما نمی دونم چی بنویسم...!!!!!؟
جاتون خال یه سفر رفتم شمال و برگشتم ، خوش گذشت...
اونجا این و نوشتم :
پای سرو و چنار ،
خنکای اشک خدا ،
زیر نور چراغ و دانه های اشک که رنگ می گیرند....
کلبه یی چوبی و دو صندلی ،
مرد تنها ، دود قلیان و آه....
رفتم که نشنوم
سرود تنهاییمان را.....
۸۶/۸/۱۷
آتش زهد و ریا خرمن دین خواهد سوخت
حـــافظ این خرقه ی پشمینه بینداز و برو
اشک گل
گل هم در دستم می گریست !
اشک ام ، شبنم وار به روی گلبرگ خونی اش نشست...
شور بود ،
عطش اش بیشتر و زخم اش داغ شد.
بر صورتم نشسته بود!
احساس گناه می کردم...
۱/۸/۸۶
حجاب هستی
متنی که در پی هست بخشی از تفسیر یکی از آیات قران است که توسط
یکی از اساتید بنده بیان شده .
ـ به دنبال معنای کفر و کافر هستیم.
ـ کفر در معنای کلمه به معنای کسی است که می پوشاند.
ـ وقتی که ما به گلی نگاه میکنیم و سعی در دیدن حقیقت آن میکنیم ،
خدا را در ذهن خود به صورت عقلانی در می آوریم ، گل را فراموش
میکنیم و به دنبال خدایی عقلانی هستیم و در آخر هم گل را از دست
داده ایم و هم خدایی را که به صورت عقلانی متصور شدیم !؟
ـ ذات خداوند با جهان روبرو شده ، یعنی این جهان فعل خداوند است و
نشان دهنده ی روبرویی ذات خداوند با فعل آن است.
ـ هر شی دو وجه دارد ، وجهی که شی رو به ما دارد و وجهی که شی ژ
رو به خداوند دارد.
ـ هر شی از آن نظر که یک وجه الهی دارد ، هیچگاه نابود نمی شود ، حتی
همان گلی که پژمرده شد.
ـ ما که نمی توانیم وجه الی اشیا را ببینیم ، کافرهستیم.
ـ در دانش و علم هرگاه چیزی را بخواهیم بشناسیم باید آن را از خود جدا
کرده و به آن نگاه کنیم و تجزیه تحلیل کنیم. اینجا منشا دوگانگی است و
جریان شناخت شهودی ما را کم میکند. به طور مثال هنگامی که
می خواهیم خود را بشناسیم در راستاهای مختلف ، تجزیه های مختلف
انجام می دهیم ، روان خود را به روشهای مخلف علمی تجزیه و تحلیل
میکنیم که به طور بارز در جوامع ما مشهود است.
ـ ما حتی خودمان را بر اساس ذهنیت ها می شناسیم .
ـ نگاه کردن به حقیقت وجود از پس ذهن => کفر
ـ درک هستی یک شی نه از طریق ذهن ، معادل درک کلی هستی عالم
است. ( کل هستی در یک شی و یک شی در کل هستی )
ـ ما در طبیعت نیستیم ، ما خود طبیعت هستیم.
ـ شاید بتوان گفت معجزه هایی از قبیل معجزه ی حضرت موسی که
عصای ایشان به مار تبدیل شد ، از همین راه قابل تعریف باشد. از آن
نظر که عصا دو وجه دارد یکی وجه ظاهری که همان عصا است که ما
میبینیم و وجه دیگر که وجه الهی است و هستی آن با کل هستی
یکسان است پس می تواند هر چیزی دیگری نیز باشد.
ـ کفر تنگ چشمی می آورد.
ـ آن کسی که از کاسه ی چشم شما به بیرون نگاه میکند خداوند است.
اصلآ قصد به بحث گذاشتن این مطالب و ندارم ، در حین اینکه داشتم به این
مطالب گوش میکردم و فکر میکردم ، مطلبی به ذهنم رسید که باعث شد تا
کل مطلب و اینجا درج کنم.
در تعریف عشق شاید همین را بتوان گفت که کسی که عشق می ورزد
خود را در دیگری دیده است و هستی خود را با دیگری یکسان شمرده
است و کسی که بتواند اینچنین ببیند می تواند حقیقت هستی را بیش از
آنچه دیگران درک میکنند ، درک کند.
این در حقیقت درک وجه دیگری از هستی است و شاید بتوان آن را شهود
نامید که البته برای هر انسانی رخ نمی دهد و می توان از آن به عنوان
پله ایی استفاده کرد برای درک قوی تر و وسیع تری از هستی ، اگر درست
شناخته شود و به بیراه نرود. چون همانطور که شیطان از طریق خداوند
می تواند انسان را فریب دهد ، بسیار آسان تر می تواند از این راه انسان
را گمراه کند.
عشق در انسان مقیاسی کوچک تر از عشق الهی است که در وجود ما
نهاده شده است و می توان از طریق آن به بلندای عشق به هستی دست
یافت.
وقتی که در دنیای امروز ما حتی خودمان را بر اساس ذهنیت ها و لوازمی
که در دست داریم ( علوم ) می شناسیم ، هنگام عاشق شدن دیگر نیازی
به این ذهنیت ها نداریم .
ما ، ورای ذهنیت عامه ی بشر گام بر می داریم و روح خود را از تمام این
ذهنیت ها پاک میکنیم.
نیروها و توانایی هایی که در پس این عشق وجود دارد ، بسیار عظیم تر ،
پاک تر و نزدیک تر به ذات الهی است.
میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از نیان برخـیز
قسمت دوم مطلب از خودم بود ، اگه میبینین خیلی کم وزن تر از بالایی....
رستگار و پیروز
بدرود و در پناه عشق
خوب بودن !؟
من بر آنم که در این دنیـــــــــــا
خوب بودن - به خدا - سهل ترین کار است
و نمی دانم
که چرا انسان ،
تا این حد ،
با خوبی ،
بیگانست.
و همین درد مرا سخت می آزارد!
فریدون مشیری
گـــــــــــــاه
چه ساده می توان دستی را به مهر فشرد،
عروج کرد ،
به ما رسید...
یــــــــــــخ ها را آب کرد ،
بوسه برچید و عشق آغاز کرد...
دریغا بند انگشتی....
۶/۷/۸۶
شکایت...!؟
می خواستم مثل همیشه به قنوت که رسیدم ،
خدا را سپاس کنم ،
اما ،
یــــــــــاد قدیم افتادم.
یه لحظه حس ناراحت بودن از دست خدا وجودم و گرفت...!!!
واسه اولین بار احساس شاکی بودم از خدا ،
تمام وجودم و گرفت!
یادم اومد قبلآ وقتی از خدا چیزی می خواستم که
اصولآ کوچیک بود ،
زودی بهم می داد ، اما حالا.....!!!؟
شاید حالا مثل قبل نیستم!؟
یعنی قدیم ها به انسان بودن نزدیک تر بودم...!؟
کسی می دونه چی شده...!؟
۲۸/۶/۸۶
یه دوستی که واسه من نظر گذاشتی ، ممنون که بهم سر زدی اما اصلآ
منظورت رو نفهمیدم...!!!؟ ممنون میشم بیشتر راهنمایی کنین.
یه توصیه به همه ی دوستان دارم ، مجله ی چشم انداز ایران با سردبیری
آقای لطف الله میثمی و حتمآ تهیه کنید و بخوانین....
زهی عشق زهی عشق
گفتم از دیده چـو دورش سازام
بی گـــــــمان زودتر از دل برود
مــــرگ باید کـــه مـــــرا دریابد
ورنه دردیست که مشکل برود
فروغ
گرچه سکوت بلند ترین فریاد عالم است ،
ولی گوشم دیگر طاقت فریاد های تو را ندارد.
کمی با من حرف بزن....!!!
روح ام می لرزد از سکوت ات و باز هم تلاش من تیری بود به سنگ...!!
می رسد روزی که آیا مست نوای ات بلند فریاد زنم :
زهی عشق ، زهی عشق.....
۸۶/۶/۱۳
بدون عنوان...!!!؟
خود نمی دانم کـــه انـــدوهم ز چیست
زیر لــــــب گویم که خوش رفتم ز دست
هــــم زبــــانی نیست تــــا بر گویم اش
راز این انـــدوه وحشت بـــــــــار خویش
از من است این غم که بر جان من است
دیگر این خود کــــــرده را تــــدبیر نیست
(فروغ)
دوست ات دارم و نمی گــویم
تا غــــــرور ام کشد به بیماری
زانکه می دانم ایـن حقیقت را
که دگر دوســـــتم نمی داری
(سیمین)
لب هایم خشک و ترک خورده ،
آب نمی خواهد...
سرد و بی روح در تمنا...
جستجوی عبث اش اگر چشم داشت ،
اشک بود تا نمک سود کند زخم هایش را....
۸۶/۵/۱۴
سلام
سلام
می بینم که اینجا تا من نبودم خیلی خبر ها بوده...!!!؟
من تو این مدت سیستم نداشتم و البته یه کمی هم
کم حوصله بودم.....
ولی حالا خوبم. الان از کافی نت دارم این پست و
میزنم و بازم سیستم ندارم اما در حال تهیه هستم...
دعام کنین زودی جور بشه.... ک(
خیلی چیزها دارم که بنویسم....
یه چیزی که الان می نویسم و مال خیلی وقت پیشه :
چند وقت پیش مستی رو تجربه کردم که تو ذهن ام
نمی گنجید...!!!؟
حالا چرا...!؟ میگم...
اگه حافظ و بشناسین و بدونین که منظورش از <می>
چی بوده می تونین کاملآ من و درک بکنین.
واقعآ واسه خودم شب به یاد ماندنی بود و سلوک
فوق العاده ای داشتم و به خاطر همین از آفریدگار
بزرگ ام سپاسگذارم....
همین که تو اون لحظات آدم خودشه و هیچ نقابی
دیگه وجود نداره بهترین چیزه....
بر در می خانه رفتن کار یک رنگان بود
خود فروشان را به کوی می فروشان راه نیست
به زودی میام....
رستگار و پیروز باشید....
من و کرکس
آنگاه که سوختم ،
خاکسترم
به آب ندهید
ترسم ز غم ام زندگی نزاید.
به باد ندهید
نکند گل ها اشک ریزان پژمرده شوند.
در خمره بریزیدم تا مست شوم شاید
تا هـر دو جهان بینم آســوده و بی خاطر
۲ / ۳ / ۸۶
دیروز بر بام فلات مرکزی ایران بودیم...!!!؟
قله ی ۳۹۸۵ متری کرکس کاشان.
یعنی نمی تونم بگم وقتی رسیدم اونجا چه احساسی داشتم.
دیگه اونجا هیچ چیز تا فرسنگ ها بالاتر از ما نبود....
همه چیز زیر پای ما بود و ما روی قله.
طبیعت زیبا و دست نخورده ، واقعآ دیدن داشت.
به نظر من کسی که چنین سعودی و تجربه نکنه دنیا را نشناخته.
رستگار و پیروز باشید
قلبم
قلبم که ایستاد ،
وجودم را سرما فرا گرفت
دست بر سینه گذاشتم ، نمی کوبید !
روح اش رفته بـــــــود....
۱۲ / ۲ /۸۶
هوس
شعله های هوس را
در چشمانم می توانی دریابی ،
آنگاه که با دیدن چشـــمانت
سرد و تاریک می شود
و آرامش در قلبم می نشیند !؟
۹ / ۲ / ۸۶
جانم....
جانم می سوخت
هنگامی که می دیدم فاصله ها میهمانم شدند
زیر باران رفتم
در شبی تار و مبهم
با ناله های قطره های باران
هوا نمناک و خیس
قطره ها باز هم به هوا می رفتند
هنگامی که بر جان داغ من می نشستند !!!
این چه عشقی است !؟
۲۶ / ۱ / ۸۶