فریاد
کوتاهی بلندی آسمان از آسمان نیست
از بلندی کوتاهی روح ماست
و من بر بام آسمان فریاد خواهم زد ، بی مهری و ریای این دنیا را....
۱۵ / ۱ / ۸۶
این و در جواب یکی از دوستان نوشتم که آسمون براش کوچیک بود....
نمی دونم چرا تازگی یه جور دیگه شدم...!!!؟ نه...!؟
ابر
چه آرامش غریبی در ظاهر پاک این ابر هاست
جس دل کندن و رفتن تا آســـــمان ها را می دهد
عطر خـــــــــاک برخاست !
افسوس بال هایم شکسته است....
نوروز ۲۵۶۶
احساس و اندیشه از ترس در پس ابر
باران می بارد بهار در راه است طبیعت تازه می شود
اما ضحاکان هنوز نشسته اند !؟
احساس و اندیهش در پی پرواز
شب بی استره و ماه ، سیاه به غایت
با کدامین نشان راه به آنسوی دریا برم...!!؟
اندیشناک و امیدوار به نا امیدی ها می نگرم
خسته و تنها به دنبال یار می گردم
آغوش ام خالی است
شعله ی مهر گر می گیرد و وجودم را می جوشاند
چه سود....!!!!؟
می خوانمت به زبان دل ، گوش کن...
۲۶ / ۱۲ / ۸۵
گرمای خورشید رفت....
آســــــمان نـــارنجی
مـــــــهتاب در راه
مشرق ساکت و سرد
شــب و تنهایی و درد
من مســـت و راســــت
وضویم با شـــــراب
سجاده ی تـرمه ، معطر
ذهــــن تهی و آزاد
اندیشه در بند احساس
آشنایی مهر با پیشانی
اشـــک آشنا و گـرم
می بینمت به هر آن سو که می نگرم
کی دستانت را خواهم بوسید....!!!؟
۲۷ / ۱۲ / ۸۵
سال ۲۵۶۵ هم به پایان رسید....
شما را نمی دونم ولی واسه من که سال بسیار پر فراز و نشیبی بود....
سال و با عزم شروع کردم ، عید که رفتیم شمال.
از نظر کاری و اقتصادی هم که وضعیت اینقدر توپ بود که نمیشه تعریف کرد.
حدود ۷ ماه با چندی از دوستان یه کار جالب کردیم ولی بازده اقتصادی آنچنان
نداشت ولی پر از تجربه هایی بود که کمتر کسی داره و همینطور پر از خاطرات
بسیار عالی.... دوستان جدیدی پیدا کردم که خیلی دوسشون دارم....
البته دوستان دیگری هم در طول سال پیدا کردم که بهشون افتخار میکنم.
همچنین خودم که احساس میکنم بهتر از قبل فکر میکنم و می تونم انسان
موفق تری تو زندگیم باشم...
امسال هم قلبی در کار نبود و من تنها می نوشتم و می نوشتم ، گرچه کم....
اما قصد دارم یه زندگی ی دیگه واسه خودم درست کنم....
فردا هم که روز اول سال جدیده مصادف با اول ماه ربیع الاول میشه ، صبح قبل
از اذان صبح پشت در مسجد می بینمتون....
اگر بدی و کاستی ازم دیدین به بزرگی خودتون ببخشین...
امیدوارم سالی پر از عشق ، مهر ، رستگاری ، بزرگی ، پیروزی و پول داشته باشین...
احساسی نو در وجودم مواج است
پیراهن بهاری کیهان را بنگر
لحظه ایی بایست تا که از پاکی و طراوت نهر های جاری اش
سیراب شویم....
نوروز ۲۵۶۶ مبارک
پـرواز
غم آمد
اشـــــــک های از سر شوق دیگر نمی بارند
خنده های از ته دل دیگر فضا را پر نمی کنند
نگـاه ها دیگر پـــــرواز را دنبال نمی کنند
حتی دیگر قلــم هم نای فرسایش ندارد
شادی پر زد
اشک ها از شکستن هاست
خنده ها پنهانی انــدوه است
نگاه ها خالی از عشق است
قلــم درد می نگــــارد
روزی پرواز خواهم کرد.....
۱۵ / ۱۲ / ۸۵
کودک
کودکی می بینم
چخ چهره ی معصوم و پاکی
و آنچنان نورانی و زیباست که می توان در آن گم شد و تا عرش خدا را دید....
وقتی می خندد دنیا زیباست و انگار که با خنده ی او
دنیا از سیاه و سپید می گذرد و رنگ می گیرد!!
می گرید ،
زبان اش عاجز است تا دردش را بیان کند.
اشک های همچون مرواریدش بر روی گونه می لغزد و می افتد ،
انگار که پتکی بر سر من می کوبد.
توانایی دیدن گریه هایش را ندارم وقتی که عاجزم از کمک کردن....
خدایا ، سرنوشت اش چه خواهد شد !!؟
۶ / ۱۲ / ۸۵
دفتر نسرین و گل ـ اسپینوزا
دفتر نسرین و گل
پیش از اینت بیش از این اندیشه ی عشاق بود
مهرورزی تو با ما شـــــهره ی آفـــــــاق بود
یاد باد آن صحبت شبه ا کــــه با نوشین لبـــــــان
بحث سر عشــــق و ذکر حلقه ی عشـــــاق بود
پیش از این کین سقف سبز و طاق مینا بر کشند
منظر چشــــم مرا ابـــــروی جــانــان طــــاق بود
از دم صبـــــح ازل تا آخــــــــر شـــــــام ابـــــــــد
دوستی و مــــــهر بر یک عــــــهد و یک میثاق بود
سایه ی معشـــــوق اگر افتاد بر عاشــــــق چه شد
مـــا به او محتــــاج بودیم او به مــا مشــــــتاق بود
حسن مــــهررویان مجلس گرچه دل می برد و دین
بحث مــا در لطـف طـبع و خــوبی اخلاق بــود
بر در شاهم گــدایی نکـــته یی در کـار کـرد
گفـت : بر هر خوان که بنشستم خــــــــــــدا رزاق بود
رشته ی تـسبیح اگـــــر بگـــــسست معذورم بدار
دستــــم انـدر دامن ســــاقی سیمین ساق بود
در شـــب قـــــدر ار صـبوحی کـرده ام عیبم مکن
سـر خـوش آمـد یار و جــامی بر کنار طـاق بـود
شـــــعر حـــــافــــظ در زمـان آدم انـدر بـاغ خــــلد
دفتـر نســــرین و گـــل را زینت اوراق بــود
حافظ
این غزل یه فال بود که من اینجا نوشتم و نمی دونم بهش چی گفت !؟
در هر حال غزل زیبایی بود و من خیلی دوستش دارم...
امروز ۲۰ فوریه است و مصادف با روز وفات یکی از بزرگترین فلاسفه ی جهان
یعنی باروخ اسپینوزا است.
اسپینوزا را شاید بتوان مذهبی ترین فیلسوف دانست ، وی که از قوم
یهود بود در هلند متولد شد و در سال ۱۶۷۷ در سن ۴۴ سالگی وفات یافت.
اگه بخوام ایجا در موردش چیزی بنویسم خیلی طولانی میشه واسه همین
از سخنان درر بارش براتون میگم :
حکمت لایزال الهی در همه چیز تجلی میکند ، مخصوصآ در ذهن و
روح بشر و بیشتر از همه در عیسی.
شهرت محظور بزرگ دیگری داردو آن اینکه برای تحصیل آن شخص
باید بر طبق هوا و هوس مردم رفتار کند و از آنچه مورد نفرت آنهاست
بپرهیزد و آنچه را که دوست دارند قبول کند.
روش فیلسوف : ۱ ـ باید با مردم چنان صحبت کرد که بتوانند بفهمند و
درک کنند ، باید برای آنها هرگونه کاری انجام داد تا آنجا که مانع وصول
شخص به مقصود نشود. ۲ ـ بایداز لذات آن اندازه برخوردار شد که برای
سلامتی شخص لازم است ۳ ـ باید تا اندازه ای در طلب پول بود که برای
حفظ صحت و ادامه ی حیات کفایت کند ؛ و باید عادتی را کسب کرد که
مانع هدف و غرض ما نشود.
حقیقت چیست ؟ جوهر ذات..!!!
جوهر ذات : آن است که هستی آن پایدار و تغییر ناپذیر است و دیگر
اشیا صورت و حالت ظاهری و موقتی آن است.
مقصود من از خدا آن علت جاودانی و لایزال اشیا است که بیرون از
اشیا نیست.
خیر و شری وجود ندارد مگر آن چیزهایی که ما از درک آن عاجزیم.
آنچا را که غالبآ اراده می نامند و آن را نیروی محرکی می خوانند که
اندیشه و تصور ثابت را به عزم بدل میکند میل و خواهش است که
ماهیت حقیقی انسان است.
لذت علت ویل و خاهش نیست ، بلکه معلول آن است.
غریزه : تدبیری است که طبیعت برای حفظ شخص به کار برده است.
اخلاق :
۱ ـ بودا و مسیح : خصایل زنانه + خوبی و بدی و پاداش + دموکراسی مطلق
۲ ـ ماکیاوللی و نیچه : خصایل مردانه + قدرت برابر فضیلت است +
حکومت اشرافی مروثی
۳ ـ سقراط - افلاطون - ارسطو : حکومت عقلا + دموکراسی + اشراف
اسپینوزا با شکل ماهرانه ایی این ۳ نوع اخلاق را با هم آمیخته است
و برترین آنها را تبیین کرده است.
منع شکسته نفسی و ستایش تواضع و نفی غروری که بر پایه ی
واقعیت استوار نیست.
کوشش برای کسب دانش نخستین و یگانه پایه ی فضیلت است.
مردمی که از راه عقل به خیر و صلاح رسیده اند یعنی مردمی که تحت
راهنمایی عقل اند ، آنچه را که بر خود نمی پسندند بر دیگران نیز
روا نمی دارند.
قانون برای آن ضروری است که مردم اسیر احساسات و نفسانیتند.
دولت کامل آن است که اقتدارهای نابود کننده را از میان بردارد ، نباید آزادی
را محدود کند مگر آنکه بخواهد آزادی بیشتری جانشین آن سازد.
حکومت دموکراسی حکومت افکار نیست ، حکومت اعمال است در نتیجه
حکومت بر افکار نظارت ندارد بلکه بر اعمال نظارت دارد.
بیشتر از این نمیشه نوشت چون خیلی طولانی میشه ، اینقدر نکته هست
که دلم می خواد بنویسم ولی چه میشه کرد....
رستگار باشید و پیروز
آیدا در آینه
لبان ات
به ظافت شعر
شهوانی ترین بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند
که جان دار غار نشین از آن سود می جوید
تا به صورت انسان در آید .
و گونه های ات
با دو شیار مورب ،
که غرور تو را هدایت میکند و
سرنوشت مرا
که شب را تحمل کرده ام
با آنکه به انتظار صبح
مسلح بوده باشم ،
و بکارتی سر بلند را
از روسبی خانه های داد و ستد
سر به مهر باز آورده ام .
هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتن خود برنخواست که من به
زندگی نشستم !
و چشمان ات راز آتش است .
و عشق ات پیروزی ی آدمی ست
هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد .
و آغوش ات
اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن
و گریز از شهر
که با هزار انگشت
به وقاحت
پاکی ی آسمان را متهم می کند.
کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد .
در من زندانی ی ستمگری بود
که به آواز زنجیرش خو نمی کرد ـ
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم .
توفان ها
در رقص عظیم تو
به شکوه مندی
نی لبکی می نوازند ،
و ترانه ی رگ های ات
آفتاب همیشه را طالع می کند.
بگذار چنان از خواب بر آیم
که کوچه های شهر
حضور مرا دریابند .
دستان ات آشتی است
و دوستانی که یاری می دهند
تا دشمنی
از یاد
برده شود .
پیشانی ات آینه ئی بلند است
تاب ناک و بلند ،
که خواهران هفت گانه در آن می نگرند
تا به زیبائی ی خویش دست یابند.
دو پرنده ی بی طاقت در سینه ات آواز می خوانند.
تابستان از کدامین راه فرا خواهد رسید
تا عطش
آب ها را گواراتر کند ؟
تا در آئینه پدیدار آئی
عمری دراز در آن نگریستم
من برکه ها و دریا ها را گریستم
ای پری وار در قالب آدمی
که پیکرت جز در خلواره ی ناراستی نمی سوزد ! ـ
حضورت بهشتی ست
که گریز از جهنم را توجیه می کند ،
دریایی که مرا در خود غرف می کند
تا از همه ی گناهان و دروغ
شسته شوم .
و سپیده دم با دست های ات بیدار می شود .
شاملو
شعر فوق از برگزیده های شعر شاملو بود که من خیلی دوست دارم.
می تونم با تمام وجودم حس اش کنم ،
می تونم ببینم وقتی رو که شاملو قلم بر کاغذ می گذاشت
و قلم در دست او می رقصید و می نگاشت....
خوشا به حال آیدا که چنین شعری در وصف او سروده شد...
خواب دیدم....
دیشب دوباره خواب دیدم
ولی این دفعه از خواب پریدم
چون نمی دونستم چی کار باید بکنم یا چه احساسی داشته باشم.
خواب دیدم موبایلم زنگ خورد ، شماره آشنا نبود ، وقتی جواب دادم
صدای نوحه خوانی و سینه زنی و از اینجور چیز ها اومد....
چند باری گفتم الو ولی کسی جواب نداد...!!!؟
قطع شد ، خود با اون شماره تماس گرفتم ، وقتی صداش و شنیدم
خیلی جا خوردم ، و همون جا بود که از خواب پریدم....
هاج و واج مونده بودم ، نمی تونستم حتی فکر کنم ، هنگ کردم بودم....
آرزویم این است :
نطراود اشک از چشم تو هرگز ، مگر از شوق زیاد....
و به اندازه ی هر روز تو عاشق باشی.....
عاشق آنکه تو را می خواهد و به لبخند تو از خویش رها می گردد ،
و تو را دوست بدارد به همان اندازه که دلت می خواهد
اینا را به خودش نمی توستم بگم ، واسه همین اینجا نوشتم.....
آقا صدرا اومده پیش ما ولی حالش خیلی بده ، تازه یاد گرفته اسم
من و صدا کنه ، میگه : آبین...
شاید متبور بشیم ببریمش بیمارستان بستریش کنیم.....
دعاش کنین حالش زودی خوب بشه....
صبحدم مرغ چمن با گــــــــــل نو خاسته گفت :
ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت !
رستگار و پیروز باشید
مراقبت و تنبیه
دامی ین { به جرم سو قصد به جان شاه } در دوم مارس ۱۷۵۷ محکوم
شد که در برابر در اصلی کلیسا ی پاریس به جرم خود اعتراف و طلب
مغفرت کند و از آنجا با یک تا پیراهن و مشعلی از موم مشتعل به وزن
نزدیک به یک کیلو در دست ، در یک گاری به میدان گرو برده شود
و بر قاپوقی که آنجا برپا شده ، با انبری گداخته و سرخ سینه ، بازو ها ،
ران ها و ماهیچه های ساق هایش شکافته شود ، و دست راستش
در حالی که در آن چاقویی را گرفته که با آن به جان شاه سو قصد کرده ،
با آتش گوگرد سوزانده شود و روی شکاف های ایجاد شده در بدن اش
سر مذاب ، روغن جوشان ، صمغ گداخته و موم و گوگرد مذاب ریخته
شود ، و سپس بدن اش با چهار اسب کشیده و چهار شقه شود و
اندام ها و بدن اش سوزانده شود ، خاکستر شود و خاکسترهایش به
باد سپرده شود .
متن فوق بر گرفته از کتاب مراقبت و تنبیه از میشل فوکو بود.
خواستم بدونین قبلآ چطور افراد مجازات می شدن....
البته طرز اجرای این حمک کاملآ در کتاب در ادامه شرح داده شده
که بنده صحیح ندونستم که در اینجا بیارمش.....
نظر شما چیه...!!!!؟
ارشیو
******** (30/04/1383 02:16:16 صبح): بیا یه قول به هم دیگه بدیم
******** (30/04/1383 02:16:22 صبح): باشه
******* (30/04/1383 02:16:31 صبح): begoooooooooo azizam....
******** (30/04/1383 02:16:59 صبح): که هیچوقت همدیگرو فراموش نکنیم
******** (30/04/1383 02:17:21 صبح): به یاد همدیگه باشیم
******** (30/04/1383 02:17:26 صبح): باشه
******* (30/04/1383 02:17:29 صبح): akhe mage mishe man to ro betoonam faramosh konam.........?
******** (30/04/1383 02:17:38 صبح): قول می دی
******* (30/04/1383 02:17:52 صبح): to too ghalbe mani.....******...
******** (30/04/1383 02:17:52 صبح): قول مردونه
******* (30/04/1383 02:18:10 صبح): ghole ghole ghol.....
******** (30/04/1383 02:18:17 صبح): تو هم همین جور
******** (30/04/1383 02:18:21 صبح): مرسی
******** (30/04/1383 02:18:30 صبح): حالا برو بخواب
******* (30/04/1383 02:18:33 صبح): dooset daram ******.....
******** (30/04/1383 02:18:46 صبح): دوست دارم **** جون
بعضی وقت ها خوبه که آدم یه سری به آرشیو ها بزنه و یادی
از خاطراتش کنه....
با اینکه ماله خیلی وقت پیش بود ولی عجیب روم تاثیر گذاشت....
روزگاری بود و گذشت و کسی قدر ندانست حتی خودمان....
در این سرمای سرد زمستان تنها گرمای عشق مرا گرم نگه
می دارد ، این دل بی تابی میکند ، قرار ندارد ،
از من دریغ نکن.....
شب یلدا و یک سال پیش
اصل اول : با اینکه جوامع انسانی را آدمیانی می سازند
که از روی قصد و اراده دست به کنش می زنند ٬ مع الوصف
آنچه از ترکیب کنش های بشری به دست می آید فاقد طرح
یا برنامه ریزی قبلی می نماید .
جامعه => عبارت اند از در هم تافتن ساختاری فعالیت های
گوناگون عاملان بشری که هر یک در پی اهداف و اغراض
خاص خویش دست به کنش می زنند .
اصل دوم : افراد بشر را می توان تنها در متن وابستگی های
متقابلشان به درستی درک کرد ٬ یعنی از آن حیث که جزیی
از شبکه های مناسبات اجتماعی یا به تعبیری پیکربندی های
اجتماعی .
افراد بشر هویتی مستقل و خودآیین ندارند .
جوهره یا هسته وجود هر یک از ما از بیخ و بن اجتماعی است .
اصل سوم : حیات اجتماعی بشر را باید بر حسب روابط یا مناسبات
فهمید و نه بر اساس حالات یا اشیا = مناسبات قدرت
اصل چهارم : تنها زمانی می توان به درک درستی از جوامع بشری
رسید که یادمان باشد هر جامعه ای زاییده مجموعه ای از فرایندهای
توسعه و تحول در گذر زمانی طولانی هستند ؛ جوامع بشری را حالات یا
شرایط بی زمان شکل نمی دهد .
اصل پنجم : تفکر جامعه شناسی همواره همواره میان دو موضع در نوسان
بوده است : از یک سو به درگیری اجتماعی و عاطفی با موضوعات
مورد مطالعه اش گرایش دارد و از سوی دیگر به فاصله گیری از آنها .
این واقعیت که جامعه شناسان بر روی آدمیان به عنوان موجوداتی
به هم وابسته مطالعه میکنند بدین معناست که خود جزیی از موضوع
تحقیق علمی اند و از همین رو می توانند از حداقلی از درگیری در
ضمن تحقیق یا نظریه پردازی اجتناب ورزند .
معرفت یا شناخت در علوم اجتماعی در متن جامعه ای می شکفد که
لاجرم خود بخشی از آن جامعه است و نه جدا یا مستقل از آن .
مرگ مسئله ای است مربوط به زندگان
از میان تمام جانوران تنها این انسانهایند که می دانند می میرند .
به واقع نه خود مرگ ٬ بلکه آگاهی از مرگ است که برای آدمیان
مسئله ساز است .
اکراه بزرگ سالان از آشنا کردن کودکان به حقایق مربوط به مرگ
در حکم شاخص ترین ویژگی نگرش امروزی به مرگ است .
در قرن هفدهم مردان می توانستند در انظار عمومی گریه کنند ؛
امروز این کار سخت نامعمول است .
پیدا کردن معنایی از زندگی آن هم به صورت مستقل اشتباه است
زیرا استقلالی وجود ندارد ؛ اینچنین است که زندگی پوچ و بی
معنا می نماید .
آنها قادر نیستند تقاص خود را از یک عامل غیر بشری بگیرند = مرگ
موضع گیری های تدافعی و حس پریشانی ای که امروزه اغلب در واکنش
مردمان در مواجهه با مردن و مرگ دیده می شود ٬ تمامآ با واکنشی
قابل قیاس است که مردمان عصر ویکتوریایی به هنگام رویارویی
مستقیم با جوانب و نمود های حیات جنسی ار خود نشان می دهد .
چگونه مردن یک فرد بیش از همه در گرو آن است که آیا او تا چه حد
در طول زندگی اش توانسته هدف و آرمانی برای خود دست و پا کند
و به آنها برسد = رابطه مستقیم بین شیوه زیستن و شیوه مردن
اگر این اتفاق بیفتد ٬ اگر فردی در آستانه مرگ باید احساس
کند دیگر ارزش و اهمیت چندانی برای دیگران ندارد ٬ او به درستی
تنهاست............!!!!!!!!!!؟
تنهایی دم مرگ ـ نوربرت الیاس
کتاب تنهایی دم مرگ اثر جامعه شناس بزرگ آلمانی نوربرت الیاس و
خواندم ٬ به دوستان توصیه میکنم بخوانین شاید بتونیم بهتر بیاندیشیم
و زندگی کنیم .
در حال حاضر اگر قرار باشه که من بمیرم احساس میکنم که تنها ۲یا ۳
سال زندگی کردم ٬ البته میشه گفت به دلیل اینکه سن زیادی ندارم
بشه گفت بچه بودم ولی بازم این دلیل نمیشه.....!!!!؟
ولی در مورد اینکه تنها هستم یا نه شک دارم ....!؟
واقعآ الان نمی دونم تنها هستم یا نه ؛ به خانواده ام نگاه کنم ؛
به صدرا نگاه کنم ؛ به خواهرام نگاه کنم ؛ به دوستانم نگاه کنم
و آخر از همه به قلبم.........!؟
نمی دونم اگه بمیرم چه عکس العملی نشون میدم.......!؟
مخصوصآ در مورد قلبم !؟
فکر کنم از دستم راحت میشه ؛ دیگه هیچ کس نیست که مزاحمش باشه
و بهش فکر کنه........!!!!!!
ما که رفتیـــــــــــــم ٬ بهد ما خدا می دونه کی دوست داره.........
بیاندیشیم
خجسته و پیـــــــــــــروز
بدرود و در پناه عشــــــــق
متن بالا رو در تاریخ ۳۰ / ۹ / ۱۳۸۴ نوشته بودم البته تو وبلاگ دومین مکتوب.
امشب شب یلداست....
بلند ترین شب سال با تمام سنت های زیباش.....
امیدوارم که شب بسیار زیبا و خجسته ایی و در کنار خانواده تون داشته باشین
و تا آنجا که مقدر هست شب یلدا را با کانون گرم خانواده باشید....
بهترین آرزوها را براتون دارم....
و برای...
رستگار باشید و پیروز
بدرود و در پناه عشق
رساله ای درباره ی عشق
اگر به زبان مردم و
فرشتگان سخن می گویم و
عشـــــق نداشته باشـــــــم ، به
نحــــــــــاس صدا کننده و سنج فغان
کــــــــــــــننده مــــــــــانند شـــــــده ام.
اگر صاحب عطــــــــیه پیشگویی باشم و
آگـــــــــاه باشم بر تمام اســــــــــرار و بر تمامی
دانش ها ؛ اگر ایـــــــــمانم چنان کامل باشد ، تا آنجا
که کـــــــــــــوه ها را جــــــــــــــــا به جـــــــــــــــــا کنم ،
و عشق نداشته باشم ،
هیچم.
و اگر تمامی اموالم را میان فقــــرا تقسیم کنم
و اگر بدن خود را به آتــــــــــــــش بسپارم ،
امـــــــا عشــــــــــق نداسته باشم ،
هیچ حاصلی به دستم نیست.
عشــق ،
بردبار است ،
عشق مهربان است ،
در آتش حسد نمی سوزد ،
کبـــــــــر ندارد ، غـــــرور ندارد ،
اطــــــــــوار نـــــــاپسندیده ندارد ،
نـــفع خـــویش را خـــواهــان نیست ،
خشم نمی گیرد ،
ســــوء ظــن ندارد ،
از نــــاراستی شـــــــاد نمی شود ، امــــا
با راســـــــتی به شـــــعف می آید.
در همه چیز صـــــبر می کند ،
همه را بــــــاور می کند ،
همواره امــــیدوار
است ، و همواره
بــــردبـــــار.
عشـــق
هرگز نـــابود
نمی شود ، امــــا
پیشگویی ها نیست
می شوند و زبـــان ها پایان
می یـــــــــابند و دانــــــــــــش
زایـــــــــــــل مــــــــی شود . زیرا
دانـــــــــش مـــــــــــا جــــــزیی است و
پــــــــــیشگویی مـــــــــا جـــــــزیی است ،
امــــــــــــا آنگاه که کـــــــــــامل بیاید ،
جزیی نــــــــابود خواهد شــــــــــد.
آنــــگاه که طــــــــفل بودم
همچون طــفلی سخن می گفتم
و احســـــــــاســــــــم کــــودکانه بود ،
آنـــــــــگاه کـــــــــــه مـــــــــــــرد شـــدم ،
کـــــــــار های کــــــــــودکــــــــــانه را ترک گفتم.
چــــــــرا که اکـــــــــنون را در آیینه مــــــی بینم ،
معما وار ،
و در آن هنگام ، چـــــــــهره به چـــــــــــهره
می بینیم اش.
اکنون دانــــــــــشی جزیی دارم ،
و در آن هــــنگام خــــــــواهم
شناخت ؛
همان گــــــــونه کــه
شناخته شده ام.
اینک اما سه چیز می ماند :
ایمان ، امید و عشق.
اما برترین آن ها ،
عشق است.
« قطعه ای از رساله ی پولوس به قرنتیان »
عشق زندگی است . عشق هرگز خطا نمی کند ، و زندگی ،
تا زمانی که عشق هست به خطا نمی رود. در بنیان تمامی
مخلوقات ، عشق همچون عطیه ی برتر حاضر است ـ زیرا
هر چیز دیگری به پایان می رسد ، عشـــــــــــــــــــــــق
می ماند.
فردا روز لقاح مقدس ، و این نوشته ها را به همین مناسبت نوشتم ،
سری به کتاب هایی که قدیم خوانده بودم زدم و شاید کمی آرام و
شاید هم کمی متلاطم تر شدم......
هر روز در پی اش ام و نمی دانم به کدام سو گــــــــام بردارم !!!؟
همچون پروانه ایی شدم که به دور شمع می چرخم و می سوزم و
باز هم می چرخم تا که بسوزم.....
کی می شود که داستان پروانه و شمع ، برج و کبوتر ، یک بار به
خوشی بیانجامد...!!!؟
پروردگارا ، عشق عطا فرما
یه احساس ....
چشم هام و بستم که وقتی داره از اون طرف خیابون
رد میشه نگاهم تو نگاهش گیر نکنه.....
نمی دونی چقدر قلبم تند میزد.
حالم داشت منقلب میشد.
وقتی رد شد داشتم بهش نگاه میکردم تا اونجا که.......
راه افتادم
باران
امروز یه کمی دلم وا شد....
صبح که رفتم از خونه بیرون با اون بارونی که می خورد
تو صورتم نمی دونین چی حالی کردم....
مدت مدیدی بود که بارون اینجوری ندیده بودم....
مثل این ندید به دیدها داشتم زیر بارون راه می رفتم
و سرم و تکون می دادم ، چقدر من حال میکنم با بارون....
وای باران...
باران شیشه ی پنجره را شست.
از دل من اما ، چه کسی نقش تو را خواهد شست....!!!!؟
کافیه کمی از این زندگی شهری و بند هایی که بر پای خود
زدیم رها بشیم و شاید زمانی هرچند کوتاه در زیر باران که
اوج زیبایی طبیعت است قدم زنیم......
بارون و دوست دارم.....
احساس
دارم فکر میکنم ببینم الان چه احساسی دارم...!!!؟
شما می دونین....!؟
نمی دونم الان باید چی کار کنم ، یعنی اصلآ خودم و
درک نمیکنم و نمی فهمم.....!!!!
میشه گفت هنگ کردم و می خوام و نمی دونم چی
کار باید بکنم ، تا حالا اینجوری نشده بودم.....
حتمآ میگین این چرت و پرت ها چیه...!؟ سر و ته نداره....
خدایا ، کمکم کن ، می دونم که بنده ی زیاد خوبی نیستم
ولی خودت گفتی که همیشه هستم ، می دونم که
میگی تو من و نمی بینی ، ولی ازت خواهش میکنم.....
پروردگارا عشق عطا فرما.....
دوباره دل هوای با تو بودن کرده
نگو این دل دوری عشقت و باور کرده
دل خسته از این دست به دعاها بردن
همه ی آروزهام با رفتن تو مردن....
حالا من یه آرزو دارم تو سینه که دوباره چشم من تو رو ببینه